Hier fiets ik dan in de regen
de tranen lopen over me wangen
ze begrijpen mij gewoon niet
ze zijn te druk met zichzelf
ze doen of ze het moeilijk hebben
maar ondertussen ze leven zo een makkelijk leven
een leven zonder problemen
gek word ik ervan
ze lopen maar moeilijk te doen om niks
zullen we eens ruilen van leven
dan weten ze ook hoe het is
wat nou echt drukmaken is
om cijfers, toekomst, en vriendin
die ene vriendin waarvan ik veel houdt maar helaas verteld ze niet veel
ondertussen gaat het niet goed met haar
graag wil ik met haar praten
ik wil naar haar toe kunnen haar troosten
laten zien dat ik er voor haar ben
okal weet zij dat ik ervoor haar ben
haar kwijtraken is het laatste wat ik wil
de regen komt harder op me neer
de wind neemt toe
ik stop en vraag me af wat ik hier nog doe
hier hoor ik toch niet te zijn
ik kan toch niks
ik doe toch niks goed
toch begin ik weer te fietsen
en denk alleen maar aan die ene vriendin
ik moet haar helpen maar hoe..
deze vraag blijft komen