Na een jaar of 4 niks meer geschreven, hier dan maar weer is een gedicht die ik vanmorgen geschreven heb.
Basis van een gedicht bij mij zijn mijn gevoelens en loop op dit moment over dus wie weet volgen er meer.


Angst en jaloezie


Na alles ben je altijd bij me gebleven.
Altijd heb je mij jouw liefde gegeven.
De laatste woorden hebben me aan het denken gezet.
Alles werd me duidelijk, dingen waar ik anders nooit op heb gelet.
Redenen genoeg heb ik je gegeven om bij me weg te gaan.
Ondanks dat ben je toch altijd naast me blijven staan.
Ik ben een ontzettende zak geweest.
Alles gedaan, gezegd, gevraagd en dat laatste spijt me nog het meest.
Vanaf dat moment opeens een ander gevoel.
Ik zal je uitleggen wat ik bedoel.
Angst, jaloezie deze gevoelens komen er opeens aan.
Dit is vanaf het moment dat ik je weg zie gaan.
De gekste gedachten spoken door me heen.
Een oude droom die plotseling weer verscheen.
Jij stond daar met een ander.
Het is iets dat ik niet verander.
Ben als de dood dat je alsnog zal gaan.
Dat je opeens een ander ziet staan.
Dat je thuis komt en zegt “er is een ander ik ga je verlaten”
Hoe meer ik over alles nadenk hoe meer ik mezelf ga haten
Deze angst, deze jaloezie, het is niet goed.
Gek word ik ervan dat is alles wat het met me doet.