Verloren verlangens
met mijn ogen op de zee gericht
zoek ik naar een teken tussen de golven
iets wat mij de waarheid
helpt te vergeten
een heel leven vol tranen
gaat over in waanzin
daarna wordt het stil
voor de liefde van mijn leven
die nooit meer terugkomt
en wanneer de zon ondergaat
zullen al mijn verlangens tot rust komen
blijven zwijgen
voor de liefde van mijn leven
die nooit meer terugkomt
Reacties op dit gedicht
| melapropism: | Maandag, november 17, 2008 13:34 |
| wauw... -zucht- | |
| hiljaa: | Zondag, november 16, 2008 11:46 |
| dralend gelezen sterk geshreven knufliefs--hiljaa-- |
|
| Windwhisper: | Zondag, november 16, 2008 11:08 |
| ohhhhh die foto Richard zeemoedige woorden er onder laat de golven jouw troost bregen parelende tranen vertelden immers jouw verhaal lieve groet Cobie het doet me aan het lied van die koningskinderen denken maar dat liep anders af Jij kunt nog wakker worden en elke morgen een nieuwe droom vinden, als je er maar naar grijpt kuzzzz |
|
| sunset: | Zondag, november 16, 2008 10:33 |
| ''t Voelt nog steeds hopeloos wanhopig. Groetjes en sterkte, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2008 | ||
| Thema's: | ||