Niet alleen
daar zat zij, zo maar
weggedoken in haar winterjas
tranen bevochtigden haar wangen
pijnlijk beet zij op haar onderlip
ik kende haar niet
wist helemaal niets van haar
ook niet hoe haar te benaderen
maar medelijden overviel mij
nietszeggend gezeten naast haar
heb ik haar hand genomen
tranend keek zij mij aan
in haar ogen blonk: “dank je!”
woordenloze stilte doorgebracht
twee eenzame zielen, één pijn
stilzwijgend uit elkaar gegaan
getroost met de gedachte: ‘ik ben niet alleen.”
weggedoken in haar winterjas
tranen bevochtigden haar wangen
pijnlijk beet zij op haar onderlip
ik kende haar niet
wist helemaal niets van haar
ook niet hoe haar te benaderen
maar medelijden overviel mij
nietszeggend gezeten naast haar
heb ik haar hand genomen
tranend keek zij mij aan
in haar ogen blonk: “dank je!”
woordenloze stilte doorgebracht
twee eenzame zielen, één pijn
stilzwijgend uit elkaar gegaan
getroost met de gedachte: ‘ik ben niet alleen.”
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Zondag, november 16, 2008 23:55 |
| Het had zo mar in het echt kunnen gebeuren, een warm gebaar van troost zonder woorden liefs Cobie kuzzz slaap lekker Ronny |
|
| Dasje (lucky): | Zondag, november 16, 2008 23:24 |
| Handen zeggen vaak zoveel méér dan woorden. Héél mooi Ronny! Liefs, Dasje ;o) | |
| Cora (ZIJ): | Zondag, november 16, 2008 19:01 |
| Niemand is alleen :), mooi toch zo n troost ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hieronymus | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2008 | ||
| Thema's: | ||