pijn
De pijn van mijn binnenste rolt naar buiten,
De pijn van het missen kan zich niet meer verschuilen.
De pijn van jou te zien huilen,
Kan ik haast niet meer verdragen.
Ik kan het niet meer zien, ik wil het niet meer horen,
De pijn en het ongeluk zit diep vanbinnen verscholen.
Ik kan het niet laten, om soms een traan te laten ontsnappen,
En een snik te laten.
Ik hoop dat er een tijd komt dat dit stopt!
Ik zou soms wel kunnen schreeuwen, men binnenste leeg.
Over al de problemen die ik voor iedereen verzweeg.
Ze zien niet het trieste meisje.
Nee ze zien een blije meid die alles verzwijgt.
De pijn van het missen kan zich niet meer verschuilen.
De pijn van jou te zien huilen,
Kan ik haast niet meer verdragen.
Ik kan het niet meer zien, ik wil het niet meer horen,
De pijn en het ongeluk zit diep vanbinnen verscholen.
Ik kan het niet laten, om soms een traan te laten ontsnappen,
En een snik te laten.
Ik hoop dat er een tijd komt dat dit stopt!
Ik zou soms wel kunnen schreeuwen, men binnenste leeg.
Over al de problemen die ik voor iedereen verzweeg.
Ze zien niet het trieste meisje.
Nee ze zien een blije meid die alles verzwijgt.
Reacties op dit gedicht
| bloempje 56: | Vrijdag, november 28, 2008 20:59 |
| Dat gevoel heb ik ook Van binnen voel je je hardstikke kut maar van buiten doe je normaal mogelijk. Sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: girllesbi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2008 | ||
| Thema's: | ||