In mij.
een kaars werd uitgeblazen
net als mijn zwartwitbeeld
wit werd zwart en
zwart bleef zwart
zodat je mij niet meer zag
weg van daar
in mij zijn verschillende plaatsen
soms ben ik hier en dan weer daar
nu hier
warm en veilig
weg van de kou
daar
de ijslaag om me heen is alweer gesmolten
en het water raakt de grond
wanneer de geur van de uitgeblazen kaars
mijn binneste bereikt
Reacties op dit gedicht
| muurbloempje_: | Donderdag, januari 15, 2009 15:47 |
| het is inderdaad triest,kan mezelf niet meer oppeppen | |
Over dit gedicht
| Auteur: Fanariah | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2008 | ||
| Thema's: | ||