Doodsangst
Maan huilt
tussen bomen
grijpende armen
spreken stemmen
die de wind
in huiver
meevoert
sterren regen
donker slib
bedekken
de bodem
tot een
roepende
moeras van angst
hij die daar
gehoor aan geeft
keert nimmer
terug
tussen bomen
grijpende armen
spreken stemmen
die de wind
in huiver
meevoert
sterren regen
donker slib
bedekken
de bodem
tot een
roepende
moeras van angst
hij die daar
gehoor aan geeft
keert nimmer
terug
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127: | Dinsdag, november 18, 2008 22:11 |
| wat een pracht van een gedicht Bartxxx |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, november 18, 2008 21:33 |
| Erg griezelig gedicht! liefs,dicky |
|
| switi lobi: | Dinsdag, november 18, 2008 20:24 |
| Brrrr... eng! Liefs, switi lobi |
|
| _Lieverdje_: | Dinsdag, november 18, 2008 19:38 |
| stilte hier prachtig geschreven liefs |
|
| esteban.: | Dinsdag, november 18, 2008 19:29 |
| Je zou voor minder angst krijgen Ria... (een laat Haloween gedicht dit hier) liefs esteban |
|
| little fly: | Dinsdag, november 18, 2008 19:22 |
| BIJZONDER mooie fictie dan nog... Ik zak ook weg in de slib.. maar ik grijp naar takken.. Greetz, Linda |
|
| ninodepino: | Dinsdag, november 18, 2008 18:59 |
| bestaat dat nog? :(treurig... gelukkig fictie maar toch!~ liefs, nino. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ria -rimpeling- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2008 | ||
| Thema's: | ||