weet niet meer wie ik ben
ik weet niet meer
hoe ik eruit zie
zoals ik me herken
van vroeger
mijn zelfbeeld
is verdwenen
de spiegel vertelt
mij geen leugens
kijk naar mijn lelijke
smoel
mijn uitgedoofde
eens zo mooie
blauwe ogen
die altijd straalden
lippen die nauwelijks
nog bewegen prevelend
enige woorden
mijn blik op oneindig
overgelaten aan
de gruwelijke realiteit
ik moet leven met
een hoofd waarvoor
ik niet gekozen heb
alles is weg zelfs
mijn emoties zijn dood
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: zomerkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2008 | ||
| Thema's: | ||