zeepbellen in het universum

zeepbellen in het universum

als een zeepbel spatte dat restant

van opgebouwd geluk en hoop

uiteengeregen in resten instant

gebukt onder de zware levensloop

ze bouwde en bouwde tot ze stilstond

wachtend in rust op respect en geduld

ze wist dat de juiste woorden in de mond

zouden er voor zorgen dat toch werd vervuld

de zeepresten bij elkaar verzameld voor ooit

dan was toch niet alles voor niets vergooit

de dagen zullen het leren de nachten dromen

en energie en moed in de juistheid stromen

geduld in het leven met moed en wil

komt altijd weer een nieuw gevoel

met een wereldbreed groot verschil

je vind weer tijd voor het mooie doel

de zeepbel verloren een nieuwe geboren

en zo laat tijd altijd weer iets horen

22 11 08

Geschreven door

soulmates eva roelofsen

0

Reacties op dit gedicht

soulmates eva roelofsen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

lommert:	Zondag, november 23, 2008 08:14
een doel voor ogen en de tijd als bondgenoot...ja mooi;)...liefs van mij willem

Over dit gedicht

Auteur: soulmates eva roelofsen
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 22 november 2008
Thema's: [Hoop] [Esoterie] [Mystiek]