toen ik binnenkwam
zwegen (als was ‘k een onbekende)
stervende lampen (lichtpunten
glansden opverend in het zwart
van monitoren)
het grote bed heeft na vannacht
teveel aan plaats voor jou
en leidt je elders heen
(je benen, voeten, lenden
zijn ons reeds verloren)
soms hoest het zacht
als diepe vreemde klank
in ’t witte van de stille kamer
vanuit dat deel dat er nog is
(je broze schouders, zachte borst)
vergeten ligt een opgeslagen boek
en je vertrouwde geur
zoekt schijnbaar achteloos
wat blijft is ’t verder lopen
van een eindeloze streep.
sunset 24-11-2008
| conan: | Maandag, november 24, 2008 13:52 |
| grootse poëzie...hoe je het einde herdenkt...iets dat bijna niet meer bestond of bestaat...maar steeds weer zijn weg vindt in je woorden en beelden....verder blijft lopen op weer sterke benen! knap sun!!! liefs conan*** |
|
| roosjerood: | Maandag, november 24, 2008 12:46 |
| droefmooi beschreven | |
| hiljaa: | Maandag, november 24, 2008 11:03 |
| droefmooi verwoord veel knufliefs--hiljaa-- |
|
| litle-wing: | Maandag, november 24, 2008 10:35 |
| mooie herinneringen zijn dat mooi schrijven sunset Met liefs |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, november 24, 2008 10:08 |
| Je herinnering in dit gedicht is heel mooi verwoord Sunset Lieve groet, Anneke |
|
| red one: | Maandag, november 24, 2008 09:21 |
| Rakend Sunset, Liefs red |
|
| karinvangelder: | Maandag, november 24, 2008 09:16 |
| intriest Sunset, alleen al het eindeloze voelt zo hopeloos. lieve groet, Karin. | |
| lommert: | Maandag, november 24, 2008 09:13 |
| diep intense herinnering laat je lezen...stevige groet van mij willem |
|
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 november 2008 | ||
| Thema's: | ||