Slechts het zwijgen
Slechts het zwijgen
De woorden op mijn lippen sterven
in 't verstild moment, waar ooit
een samenspel van zielsverwanten
was en ik me verloor
in jouw ogen.
(Even is het alsof je nooit
bent weggeweest)
Zo breekbaar de herinneringen
stug vervagend met de jaren
als ik verder ga
waar jij bleef stilstaan.
Herinner me
verloren dromen,
alles wat je achterliet.
Te beklemmend zijn jouw laatste woorden
vastgeslagen in mijn ziel.
Te pijnvol blijkt het dat je slechts
het zwijgen achterlaat.
Reacties op dit gedicht
| Werner Domroese: | Vrijdag, november 28, 2008 03:23 |
| Wow Amy, moet een traan wegpinken. Krachtig. | |
| litle-wing: | Donderdag, november 27, 2008 23:14 |
| herinneringen leven voort in gedachtes onthoud dat... Met liefs |
|
| fortuna: | Dinsdag, november 25, 2008 00:36 |
| herkenbaar en beeldend. Alsof je het meemaakt als lezer... Liefs |
|
| Peter van Tiel: | Dinsdag, november 25, 2008 00:29 |
| wat geweest is komt niet weer, helaas. wat blijft zijn herinneringen, mooie maar ook dingen die je liever vergeet. slaap lekker, liefs, Peter. |
|
| troebadoer: | Maandag, november 24, 2008 22:23 |
| Amy ver weg Wie zijn wij Wat zijn wij Niets zijn wij Behalve verlangen Behalve schoonheid De schoonheid Van een droom |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gewoon Amy |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 november 2008 | ||
| Thema's: | ||