Handen
Er zijn handen die helen
Smeltende wonden
Onder warmte
Door zachtheid geschonden
Er zijn handen die zweven
Zoekend naar hun doel
Soms aarzelend tastend
Afgaand op enkel gevoel
Er zijn handen die vasthouden
Aan wat ooit was
Het beeld van madeliefjes
In oogverblindend groen gras
Er zijn handen die loslaten
Omdat het moet en niet anders kan
En met lege handen
Sta je daar dan...
Smeltende wonden
Onder warmte
Door zachtheid geschonden
Er zijn handen die zweven
Zoekend naar hun doel
Soms aarzelend tastend
Afgaand op enkel gevoel
Er zijn handen die vasthouden
Aan wat ooit was
Het beeld van madeliefjes
In oogverblindend groen gras
Er zijn handen die loslaten
Omdat het moet en niet anders kan
En met lege handen
Sta je daar dan...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, november 26, 2008 18:20 |
| lege handen zijn zo licht als de wind gevuld met voltrokken gemis, niet anders dan doorlaatbare wanden, maar soms ineens zo vol onder ogen te komen mededogen. hans |
|
| sunset: | Woensdag, november 26, 2008 13:36 |
| Geopende handen zullen nooit leeg zijn; al wil dat ook weer niet zeggen dat ze gevuld zijn met datgene wat wij zo graag wensen. Delend mooi overgebracht. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: heike73 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2008 | ||
| Thema's: | ||