Waarom?
Steeds weer en weer,
geef ik mezelf een beetje meer en meer.
Word ik bevangen door verlangen,
waarna ik mezelf wel kan verhangen.
Mijn woorden zijn oprecht en toch niet zo slecht!
Maar was dat allemaal maar ook zo in het echt.
Op papier klieven mijn woorden de zinnen,
hoef ik niet na te denken of te bezinnen.
Maar die paar woorden van jou,
lieten me staan in de kou.
Mijn hartje bevroren,
gezworen nooit meer te horen en te geloven.
Dat een ander me net zo liefheeft als ik haar.
Ik neem nu afscheid,
ik moet nu gaan,
maar weet dat je in mijn hart,
altijd blijft voortbestaan.
Over dit gedicht
| Auteur: danny | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||