Vier muren.
Gevangen in een stilte, zonder enig warm geluid.
Vier muren om haar heen gebouwd, wie red haar hier ooit uit?
Haar zachte blauwe ogen werpen mij haar mooiste blik.
Om te zeggen dat ze eenzaam is, misschien wel meer dan ik.
De wind slijt langs haar wangen heen en draait zich dan naar mij.
Ik kan haar zeggen dat ik hier ben maar dat laat ik het bij.
Vier muren om haar heen gebouwd, wie red haar hier ooit uit?
Haar zachte blauwe ogen werpen mij haar mooiste blik.
Om te zeggen dat ze eenzaam is, misschien wel meer dan ik.
De wind slijt langs haar wangen heen en draait zich dan naar mij.
Ik kan haar zeggen dat ik hier ben maar dat laat ik het bij.
Reacties op dit gedicht
| gewoon gezellig: | Donderdag, november 27, 2008 19:19 |
| mooie naam...liefs | |
| Jelly Marcus: | Donderdag, november 27, 2008 13:43 |
| erg boeiend geschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: Erik van Deventer | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2008 | ||
| Thema's: | ||