Op het strand
Op het strand
Bij het weidse grauwe water
Lopen twee mensen hand in hand
De lucht drukt zwaar op hun schouders
Hun haar opgetild door de wind
Ze lijken zoveel ouder
Hun voetstappen als een spoor
Zand, klevend aan hun tenen,
Bedekt hun voeten van ivoor
Lachend kijken ze de verte in
Hoe ver zouden ze komen?
Ze zijn nog maar aan het begin
Hun hart door liefde bespeeld
Gebaren, liefkozingen
Hebben hun gezicht gestreeld
Deze liefde, zo mooi en zo pril
Hun harten kloppen gelijk
Nog lang niet stil
Bij het weidse grauwe water
Lopen twee mensen hand in hand
De lucht drukt zwaar op hun schouders
Hun haar opgetild door de wind
Ze lijken zoveel ouder
Hun voetstappen als een spoor
Zand, klevend aan hun tenen,
Bedekt hun voeten van ivoor
Lachend kijken ze de verte in
Hoe ver zouden ze komen?
Ze zijn nog maar aan het begin
Hun hart door liefde bespeeld
Gebaren, liefkozingen
Hebben hun gezicht gestreeld
Deze liefde, zo mooi en zo pril
Hun harten kloppen gelijk
Nog lang niet stil
Reacties op dit gedicht
| Samhain: | Vrijdag, november 28, 2008 00:25 |
| Ja inderdaad, Wow zeker prachtig, dit ben ik met je eens, mooi gedicht vol liefde, vrouw met 1000 gezichten, liefs en knuffie Samhain | |
| Werner Domroese: | Donderdag, november 27, 2008 22:18 |
| Wow. Prachtig. Wilde dat ik een van hen was. :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: De vrouw met duizend gezichten | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2008 | ||
| Thema's: | ||