zoeken
Ik zocht maar weinig
alleen mezelf
en dat is eigenlijk zo goed als niks
ik woelde de grond om
waar ik opgroeide
misschien lag ik daar nog
ik vond versleten schoentjes
en een hoop tranen
naast mijn stukgeslagen
kinderleven
ik vond mijn gestorven broertje
en kuste
zijn wit gezichtje
ik keerde me om
en draaide zo snel ik kon
alle bladzijden om
die zijn geweest
alles vloog zo
aan mijn neus voorbij
wat moet ik nu met al mijn builen
met al die dode mussen hier op de grond
ik zet ze naast elkaar
en dwing ze te fluiten
ik kneed mezelf
in de mooiste vorm
schudt mijn haren los
neem een sluier
en dans
op vrouwelijke hakken
trillend met mijn heupen
in een wereld vol bloemen
Reacties op dit gedicht
| vivika: | Zondag, maart 01, 2009 12:21 |
| :( | |
| tinkelbel10: | Dinsdag, januari 06, 2009 18:52 |
| heel mooi neergezet,ik voelde wel een rilling ;) liefs Tina. |
|
| Elenore De Groote: | Vrijdag, december 05, 2008 16:35 |
| Waw, mooi! Liefs, Elenore xxx | |
| esteban.: | Vrijdag, november 28, 2008 22:54 |
| Daarom noemt men dit delen Vivika, het zoeken blijkt achteraf maar een excuus om je terug eenzaam te voelen... liefs esteban |
|
| Oorlam: | Vrijdag, november 28, 2008 22:29 |
| ...ik wacht op het moment dat je de letters lekker vet durft neer te zetten; je kunt het;) aai! |
|
| Hilly N: | Vrijdag, november 28, 2008 21:06 |
| En ik wens je mooie zomerbloemen waardoor de mussen weer gaan zingen Vivika lieve groet, Hilly |
|
| arie: | Vrijdag, november 28, 2008 19:44 |
| en toch.. mag jij het verleden afsluiten en het leven gaan leven dat jij graag leven wilt.. Blijf niet hangen (hoe moeilijk ook) in het verleden. Jouw broertje is dood: maar jij (zegt hij)moet nu gaan leven.. knuff, arie |
|
| Gewoon Amy: | Vrijdag, november 28, 2008 18:18 |
| Pijnlijk deze zoektocht... Heel sterk geschreven liefs amy |
|
| sunset: | Vrijdag, november 28, 2008 17:21 |
| Jezelf zoeken, dat is heel veel. Ik ken je; je bent een pracht mens. Alleen zie je dat jammer genoeg zelf niet. Liefs en knuf, sunset |
|
| switi lobi: | Vrijdag, november 28, 2008 17:01 |
| Ik lees hoop tussen al jouw bloemen... leg de dode musjes weg en laat hun jongen leven tjilpen.. Dikke kus, switi lobi |
|
| Peter van Tiel: | Vrijdag, november 28, 2008 16:16 |
| Geen mooie herinneringen aan je jeugd, begrijp ik. Probeer het mooie te onthouden en het nare te vergeten. Fijne dag/avond. Liefs, Peter. |
|
| Roo$je: | Vrijdag, november 28, 2008 14:46 |
| Ik krijg een rilling over mij heen als ik dit lees.. Warme innerknuff voor jou! With Love, Kus |
|
| Fairouz: | Vrijdag, november 28, 2008 14:06 |
| Och lieverd, lieve groet en oprecht , Fairouz | |
| Quando: | Vrijdag, november 28, 2008 13:24 |
Knufje dan maar? |
|
| Innerchild: | Vrijdag, november 28, 2008 13:02 |
| Ik blijf het zeggen, Vivika ... hoe pijnlijk ook je woorden zijn, je beschrijft de pijn zo voelbaar. Ik hou van je manier van schrijven. Die is onnavolgbaar ! Dikke knuffel, Inner |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, november 28, 2008 12:57 |
| al is het sterk in pijn...het is heel knap neergezet! liefs kerima ellouise |
|
| L.Bert: | Vrijdag, november 28, 2008 12:29 |
| Mooi Vivikaans schrijven uit haar leven gegrepen, ontroerend beschreven. | |
| conan: | Vrijdag, november 28, 2008 12:13 |
| beklemmend mooi, deze zang van dode mussen, en alles dat meedanst in deze dodendans van je herinnering ! liefs conan*** |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vivika | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2008 | ||
| Thema's: | ||