In de armen van het leven
Met het einde van het universum
in jouw ogen weerspiegeld
net als het begin van mijn leven
de armen der regenbogen reikend
naar hun eigen wederhelft
zonder ze ooit aan te raken
Mijn onwillige zee
beukt tegen jouw kusten
verlangend naar de warmte
die ze nooit zal vinden
De zuchtende wind
die eindigt in jouw longen
en mij hier, zoveel verder
de adem beneemt
Terwijl mijn blikken draden werpen
gesponnen van het fijnste verlangen
neerstortend in het niets
zonder ooit verbonden te raken
Weerloos en onmachtig
vergeef me mijn zwaktes
ik ben slechts een marionet
in de armen van het leven...
Reacties op dit gedicht
| Roo$je: | Maandag, december 29, 2008 22:31 |
| Ik wou dat je voor jezelf wist, dat je meer was dan dat... Je bent meer waard dan je denkt, ook al geloof je het zelf niet altijd.. With Love, Kus |
|
| Fari HS: | Maandag, december 01, 2008 16:15 |
| Heel mooi en nostalgisch Lone. En deze zin; de zuchtende wind in jouw longen en mij..., Prachtig zoals jij je liefde beschrijft. Ik wens jou sterkte toe met veel plezierige momenten in het leven. liefs, Fari |
|
| RealMe: | Zondag, november 30, 2008 23:10 |
| whau...heel rakend, emoties super beschreven...... zonder de juiste woorden te vinden snap ik wat hier staat. groeten, Bianca |
|
| Dwaallicht: | Zaterdag, november 29, 2008 17:23 |
| Pracht van een gedicht! Liefs Dina |
|
| Odypody: | Zaterdag, november 29, 2008 00:02 |
| prachtig gedicht, gr. Ody | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lone Dreamer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2008 | ||
| Thema's: | ||