Ik mis je.
3 woordjes die een immense wereld aan emoties in zich dragen.
Er gaat geen dag voorbij,
of je bent -al is het maar even- in mijn gedachten.
Als het avond wordt
en nacht,
dwaal ik rond in een leegte,
op zoek naar jou
zonder je te vinden.
En als het licht van de ochtend
vanop het dakraam binnenvalt,
is de plek naast me leeg,
onzeker of het zal lukken vandaag,
zet een masker op:
ik zal doen -proberen doen- alsof alles oké is.
Maar diep in mij blijft de nacht verder duren.
Aan wie, aan wat moet ik me vastklampen
om ooit nog het morgenlicht te kunnen voelen?