Ik durf te herinneren
Blaas ik het stof van
herinneringen -opnieuw
maar nu waar ik eerder nooit
zo diep heb durven gaan.
Het lijkt zo lang geleden
dat ik me dacht te laven
aan jouw liefde en gulzig
je woorden dronk als waren
ze mijn levenselixer.
-O bitterzoete herinnering- tot
duisternis kwam en onze liefde
een zeer brute dood stierf, maar ik
me toch smekend - o schaamte
aan je voeten wierp -verlaat me niet-
wijl jij mij kil verachte.
Vernedering zo diepgaand, tot
ik loslaat, en besef
dat ik enkel wanhopig probeerde
mijn sprookjesbeeld van liefde te creeren
-en dat ik nooit van je gehouden heb-
Reacties op dit gedicht
| litle-wing: | Maandag, december 01, 2008 13:12 |
| schaamte nergens voor nodig een gemis blijken te voelen van houden van..een mooie herinnering om in gedachtes te laten leven Met liefs |
|
| nana: | Zaterdag, november 29, 2008 18:53 |
| dapper! en al was het houden van er wel: o schaamte? schaam je nooit voor jouw oprechtheid! ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gewoon Amy |  
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 29 november 2008 | ||
| Thema's: | ||