Mijn klas, mavo 4


Ruim zeven jaar geleden
bestaat een herinnering die nog egaal is aan het heden
Een mooie tijd,
dat is zeker een feit

Een tijd die hoogte en dieptepunten kent,
met een nadrukkelijk accent
Vrienden voor het leven heb ik daar leren kennen,
dat zal zeker niemand meer ontkennen

Het was en gecombineerde klas,
die pas sinds de derde samen was
Leerlingen van vbo en havo
werden uiteindelijk vier mavo

Een klas waarin ik zat,
waarbij leraren mij stuurde naar het rechte pad
Een school met veel plezier,
wat sterk heeft gewerkt op mijn lachspier

Tampons in de kerstboom
de leraar vertoonde op dat moment enigszins een bijzonder symptoom
Hij liep rood aan,
maar na enkele uren nablijven mocht ik dan toch eindelijk gaan

Spijbelen was nog niet van toepassing,
maar elke dag kregen de leraren wel een andere verrassing
Sportief dat wij waren,
hadden wij met het oefenen van de veldloop geen enkele bezwaren

Richting de winkel om boodschappen in te slaan,
en school liet ons elke week gewoon weer gaan
We zouden ondertussen professionals in het hardlopen moeten zijn,
maar dat was slechts schijn

Met ons eigen groepje gingen we kamperen,
iets wat mij goed zou gaan bezeren
Ik moest plassen,
maar vond het moeilijk om me aan de natuur aan te passen.

Op een emmer moest ik naar het toilet
een borrel teveel, zorgde dat ik viel in het veldboeket
Niet tussen de fleurige bloemen,
prikkende en stekelige stengels kon je het beter noemen

Afijn een mooie tijd,
die helaas ook gepaard ging met afwezigheid
Niet iedereen van mavo vier
is meer hier

Een vriendin is te vroeg heen gezonden,
en dat levert nog steeds diepe wonden
Uiteindelijk hebben we het verlies doorstaan,
maar tot aan de dag vandaag vraag ik me nog steeds af waarom moest juist zij nou gaan

We kunnen het verleden niet keren,
en uiteindelijk zullen we het moeten leren accepteren
Moeilijk blijft het wel,
en vergeten doen we hierdoor mavo vier niet snel