in tijd gebroken...
in tijd gebroken…
een schaduw langs de nevel
op een zucht van de werkelijkheid
de kilte verstomd de engelen
als ik zwijgend de brokken opraap
buiten bereik van diegene
die achterblijven
kom je te dicht tegen het afscheid
en verdrink ik in melancholie
dan wordt de kamer waar jij woonde
op wel een miljoen manieren kleiner
tot ze slechts nog enkel herinneringen bevat
een allerlaatste dank, wanhopig
alvorens de mist in stilte oplost
en ik als misplaatst gefluister
het grauwe van de dag onderga…
esteban 03/12/2008
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Woensdag, december 03, 2008 23:23 |
| Intens Esteban, intens en vol gevoel, zo komt het mij over, en wat wrang dat als misplaatst gefluister...... lieve groet Cobie Slaap lekker Esteban kuzzz |
|
| Dasje (lucky): | Woensdag, december 03, 2008 22:42 |
| Jij kan als geen ander een gevoel in woorden omzetten... Zo gevoelvol, sfeervol mooi. Droef...maar wat een parel! Liefs, dasje ;o) |
|
| Quicksilver: | Woensdag, december 03, 2008 20:46 |
| Zo intens droefmooi gedicht lieve esteban! Is gewoon stilmakend! Liefs,knuffs dicky |
|
| kerima ellouise: | Woensdag, december 03, 2008 20:28 |
| droef verstillend mooi geschreven Esteban...met een prachtige derde strofe die voor mij uitschiet boven die drie andere prachtige strofes:-) liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2008 | ||
| Thema's: | ||