¤..Onbestaande Schat..¤
¤…Onbestaande Schat…¤
Langzaam dringt het tot me door…
Al jaren heeft mijn hart het geweten
Maar gaf mijn wil daar aan geen gehoor…
Zinloos gevochten mijn hele leven…
Voor dat stukje geborgenheid
Dat jij nooit hebt kunnen geven…
Gezocht naar een onbestaande schat…
Vol vertrouwen gezocht en geloofd
Dat jij liefde voor mij ergens verborgen had…
Bedroefd door de harde waarheid…
Dat ik niet thuis hoor in jouw hart
Raak ik langzaam ook die illusie kwijt…
Verlangend naar wat ik mis…
Begin ik nu te aanvaarden
Dat het gewoon niet anders is…
Zonder jouw liefde door het leven gaan…
Het is eigenlijk nooit anders geweest
En met dat besef op eigen benen staan…
Nu zie ik dat gevoel beperkingen kent…
Houden van is niet vanzelfsprekend
Zelfs niet als je moeder bent…....
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, december 04, 2008 13:15 |
| Pijnlijk om te lezen! Wens je veel sterkte! Liefs,dicky |
|
| sunset: | Donderdag, december 04, 2008 08:45 |
| Zo herkenbaar. En weet je, zelfs in de herfts van je leven en wanneer het onmogelijk geworden is, blijft de verwachting en het pijnvol verdriet. Warme onarmende knuf, sunset |
|
| ela: | Donderdag, december 04, 2008 00:49 |
| Moederliefde is altijd de eerste liefde maar niet altijd de liefde die men zoekt. ela |
|
| Windwhisper: | Donderdag, december 04, 2008 00:47 |
| dat doet zeer, zelfs bij het lezen sterkte dan maar liefs Cobie |
|
| Werner Domroese: | Donderdag, december 04, 2008 00:27 |
| Droevig schrijven. Gelukkig zijn er meestal anderen die je wel liefde willen geven, al is het dan niet altijd dezelfde liefde. | |
Over dit gedicht
| Auteur: ¤..Precious Pain..¤ | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2008 | ||
| Thema's: | ||