boswandeling
hand in hand
vulden we onze
longen met
elkaars gezelschap
ons pad was breed
en een glimlach nooit
veraf
stilaan werd ons pad smaller
we lieten elkaars handen los
om takken
opzij te schuiven
wrongen ons in alle bochten
tot ook
naast elkaar lopen
ondraaglijk werd
daar splitste
ons pad
Reacties op dit gedicht
| Zana : | Dinsdag, januari 06, 2009 16:09 |
| Heel mooi! Hopelijk wordt het voor jou allemaal weer wat draagelijker groetjes knuffel |
|
| sitara: | Vrijdag, december 12, 2008 13:27 |
| machtig geschreven! greetz me |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, december 04, 2008 17:54 |
| wondermooi | |
| Quicksilver: | Donderdag, december 04, 2008 13:07 |
| Prachtig gedicht! Liefs,dicky |
|
| sunset: | Donderdag, december 04, 2008 08:52 |
| ''t Leven is een komen en gaan. En leven is liefde (en vice versa). Integer overgebracht. Warme groet, sunset |
|
| Werner Domroese: | Donderdag, december 04, 2008 01:13 |
| Nice. | |
| switi lobi: | Donderdag, december 04, 2008 01:05 |
| Knap geschreven! Liefs, switi lobi |
|
| Windwhisper: | Donderdag, december 04, 2008 00:38 |
| ja soms gaat dat zo, als je elkaar maar niet uit het oog verliest dan liefs Cobie slaap lekker |
|
| ela: | Donderdag, december 04, 2008 00:36 |
| Alleen in de woestijn kan je elkaars hand blijven vasthouen, maar daar is niet vel te beleven. ela |
|
