Ik neem je mee naar een jongen die ze leven niet meer zag zitten,
Zat hevig veel aan de pillen om te pijn tegen te zitten,
Ze leven op de wereld, kon je geen leven meer noemen,
Ik vond het zielig en zei: sta toch stevig in je schoenen,
Hij werd gepest op school en kon er niet meer tegen,
Hij vroeg goede raad aan mij, en had geen zin meer in het leven,
Ik zei: negeer die mensen gewoon en denk aan jezelf,
Kom op man gedraag je niet als een jongetje van 11,
Hij keek me strak aan en zei: ja man je hebt gelijk,
Zo wou hij verder leven, met die gedachtes aan ze zij,
Maar 2 weken daarna kreeg ik onverwachts bericht,
Dat hij zich had opgehangen, me ogen klapte dicht,
Me tranen waren te nat, te nat om af te drogen,
Maar met een blije gedachte wist ik, hij zit nu daarboven!