Het is nog maar een paar maandjes
geleden
dat ik je hand vast hield.
Zo koud
was je .
Je blauwe ogen waren dicht.
Een bosje bloemen
had je in je hand.
Ik kan er nog..
niet bij
met mijn verstand.
Zo jong
zo levenslustig was je,
oveel plannen
zoveel dromen.
die nooit meer
uit zullen komen.
Het is nog maar een paar
maandjes geleden
maar het lijkt..
of we gisteren nog lachten
de dromen
die we hadden en
hoopten en
verwachten.
Ik sta aan je graf..
de bloemen zijn mooi,
het lichtje op je graf brand,
Maar ik sta daar..
totaal verbijstert
nog steeds....
verlamd
vol ongeloof
vol van intens verdriet!