Smelt ik mee...
Terwijl ik loop door zompig gras,
witte vlokken zich hechten aan mijn jas,
bomen mij bladerloos bekijken
wind méér doet dan haren strijken,
wangen kleuren met een rode gloed
merk ik hoeveel goed dit doet
Geest geeft zich over aan natuur,
absorbeert uur na uur
de schoonheid en de kracht,
voelt de immens grotere macht
terwijl de vlokken op mijn hand
zacht smelten, smelt ik mee,
tevree, door het ervaren
witte vlokken zich hechten aan mijn jas,
bomen mij bladerloos bekijken
wind méér doet dan haren strijken,
wangen kleuren met een rode gloed
merk ik hoeveel goed dit doet
Geest geeft zich over aan natuur,
absorbeert uur na uur
de schoonheid en de kracht,
voelt de immens grotere macht
terwijl de vlokken op mijn hand
zacht smelten, smelt ik mee,
tevree, door het ervaren
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Maandag, december 08, 2008 16:27 |
| Een heerlijk gedicht Alie, om bij weg te smelten. Tevree ervaar ik steeds jouw fraaie gedichten. Knufknuf Anneke |
|
| Klaes: | Zaterdag, december 06, 2008 20:18 |
| genietend mooi liefs, |
|
| red one: | Zaterdag, december 06, 2008 19:30 |
| mooi! heerlijk gevoel beschrijf je! Liefs red |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, december 06, 2008 15:01 |
| supermooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Alie Hoogenboezem-de Vries | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2008 | ||
| Thema's: | ||