Het heuvellandschap
werd een rivier
ik kon niet meer met je praten
 
Waarom, waarom
mijn aandacht wist het niet
toch kon het niet verschuilen
 
Ik keek je aan
in kil gebied
en kon alleen maar huilen
 
Zelfs de winden
wisten niet
wat zij voor schouwspel zagen
 
Ik herinner me alleen
dat het me te veel werd
en ik niet kon verdragen
 
Dat ik pijn voelde
in een omgeving
waarin ik niet terug wilde komen
 
Je nam m’n hand
en hield die vast
toch…
Ik had al afscheid genomen
 
 
Geschreven door
+lory+
Reacties op dit gedicht
+lory+ vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Over dit gedicht
Auteur:  +lory+ Abbo 1Abbo 2GroeneSter
Gecontroleerd door:  christina
Gepubliceerd op:  06 december 2008
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.