Herfst (1)
Bruin, oranje en bordeaux,
het bladerdek dat valt,
van esdoorn, beuk en eik,
vermengt met lariksgroen.
Reuk van rottend hout,
van schimmel en van paddestoelen,
de klamme dampen van het woud,
en stilte vóór de najaarswind.
Regen, botverkillend koud,
dringt door in humuslagen,
van een woud, dat rusten gaat,
en kondigt aan het einde.
Vermoeid en oud, de eik geveld,
zoals de afgestorven kleuren.
waarna een winters wit tapijt,
verhult ‘t rouwkleed der seizoenen.
het bladerdek dat valt,
van esdoorn, beuk en eik,
vermengt met lariksgroen.
Reuk van rottend hout,
van schimmel en van paddestoelen,
de klamme dampen van het woud,
en stilte vóór de najaarswind.
Regen, botverkillend koud,
dringt door in humuslagen,
van een woud, dat rusten gaat,
en kondigt aan het einde.
Vermoeid en oud, de eik geveld,
zoals de afgestorven kleuren.
waarna een winters wit tapijt,
verhult ‘t rouwkleed der seizoenen.
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Donderdag, april 04, 2002 16:44 |
| mooi! | |
| Edith Meyers: | Maandag, april 01, 2002 23:05 |
| Eén van de mooiste die ik ooit van je gelezen heb, mijn lief. | |
| Evi: | Maandag, april 01, 2002 20:24 |
| Mooi geschreven, lekekr om te lezen, mijn complimentjes k*s en heel veel liefs Evi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jos Strijbosch | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2002 | ||
| Thema's: | ||