Een tikkeltje misterieus
moet je weten
is het meisje van het woud
Ach, hoe moet zij vergeten
dat er niemand van haar houdt
Daarom zorgt zij voor de Elfjes
lieflijk en voldaan
Zodat zij
haar pad kan volgen
ergens ver weg hiervandaan
Vrolijk springt zij door dimensies
niet lettend op de tijd
En voordat zij gaat
moet je weten
plukt zij haar bloem van spijt
Ga nu maar, wordt er in haar oor gefluisterd
ga, zonder pijn, zonder verdriet
En ookal lijkt het onzichtbaar
het is de pijn die je ziet
Als zij jou haar bloem geeft en verdwijnt in het niets