Wentelingen
Een groene zee
Vult mijn blikveld
Harsachtige geuren
Dringen in al mijn
Openstaande poriën
Waardoor mijn rust
Eindelijk wederkeert
Dan vervaagt
Alles tot een
Ondoordringbaar
Duister als een deken dat
Mij beschermt tegen
Het onbekende van
Een verloren wereld
Vallend of zwevend
Beweeg ik voort
Richting de eindige
Treden van de wenteltrap
En zie ik nog net
Een druppel bloed
Dat langs mijn vinger glijdt
Vult mijn blikveld
Harsachtige geuren
Dringen in al mijn
Openstaande poriën
Waardoor mijn rust
Eindelijk wederkeert
Dan vervaagt
Alles tot een
Ondoordringbaar
Duister als een deken dat
Mij beschermt tegen
Het onbekende van
Een verloren wereld
Vallend of zwevend
Beweeg ik voort
Richting de eindige
Treden van de wenteltrap
En zie ik nog net
Een druppel bloed
Dat langs mijn vinger glijdt
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, december 08, 2008 17:41 |
| Beeldend dit. Warme groet, sunset |
|
| kerima ellouise: | Maandag, december 08, 2008 14:03 |
| een donker dreigend beeld dat je laat ontstaan...mooi mysterieus einde! liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MVE | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2008 | ||
| Thema's: | ||