Deurdilemma
Een meisje loopt alleen door het park
De lucht is grijs, bomen laten bladeren los
Een stevig herfstwind laat de bladeren zweven
het meisje loopt eeuwig door het park
zonder aandacht voor de wereld
in stilte verdrinkt zij in haar leven
waar strijd haar innerlijk klemt
zij twijfelt tussen donker en licht
het meisje loopt nog steeds
maar langzaam zoeken tranen
somber hun weg naar beneden
zij weten wat er daar binnen speelt
langzaam loopt ze richting haar huis
doet de sleutel in de deur
draait hem om in het slot
en plots is het meisje heel iemand anders
Reacties op dit gedicht
| miepke: | Woensdag, januari 14, 2009 22:05 |
| mooi gedicht en heel herkenbaar | |
| Jelly Marcus: | Dinsdag, december 09, 2008 22:04 |
| heel mooi deze | |
| litle-wing: | Maandag, december 08, 2008 21:55 |
| suc6 voor deze jgog Met liefs |
|
| Werner Domroese: | Maandag, december 08, 2008 21:26 |
| Knap verwoord, laatste strofe is zelfs inhoudelijk herkenbaar. | |
| sweetblackangel: | Maandag, december 08, 2008 21:07 |
| Mooi gedicht! Veel succes ook deze ronde! | |
| Amon: | Maandag, december 08, 2008 20:18 |
| Oei... hoe kunnen die drie hoofdletters daar nou opeens komen? verder perfect! Succes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dangerous mind | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2008 | ||
| Thema's: | ||