Als ons hart het kompas van ons leven is, waar moet ik dan heen?
Moet ik me breekbaar opstellen of hard zijn als steen?

Want mijn boek blijft dicht, onbeantwoorden vragen.
De bladen scheuren, ik kan het niet meer verdragen.

De wijzer van het kompas gaat steeds harder tikken,
Als het water zal komen, zal zijn adem verstikken.

Als de liefde mijn kompas dan moet leiden, waarom laat het zich dan niet aan mij tonen?
Waarom wilt niemand toch ooit mijn kompas met liefde belonen.

Is mijn liefdesweg dan overgelopen van mijn tranen in een zee?
Laat het water mij grijpen, en voer me met je mee.