bevroren
ik roep mijn woorden
traag, alsof wij
in de verte
tussen sprookjes, spinsels
zonder taal
tussen schaduw
en zoveel meer
met winter binnenin
traag, alsof wij
in de verte
tussen sprookjes, spinsels
zonder taal
tussen schaduw
en zoveel meer
met winter binnenin
Reacties op dit gedicht
| japonica: | Maandag, december 29, 2008 15:55 |
| Fraai, heel fraai zelfs !!! Je voelt de eenzammheid !! Liefs Jap |
|
| Dasje (lucky): | Woensdag, december 10, 2008 01:37 |
| Sfeervol mooi Froukje... Bijzonder graag gelezen weer. Liefs, Dasje ;o) |
|
| switi lobi: | Dinsdag, december 09, 2008 19:58 |
| Gevoelig.. Liefs, switi lobi |
|
| esteban.: | Dinsdag, december 09, 2008 19:39 |
| Knap schrijfsel Froukje... (de kilte voelbaar) liefs esteban |
|
| lexx: | Dinsdag, december 09, 2008 15:09 |
| graag gedaan :) | |
| Froukje Vos: | Dinsdag, december 09, 2008 15:08 |
| Wat vind ik dit een bijzondere reactie! Ik ben hier superblij mee. Dankjewel. groetjes Froukje |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, december 09, 2008 14:49 |
| winter maakt de mensen traag, hun warmte dragen zij bedachtzaam dik ingepakt met zich mee, met minder woorden, hun adem gewit, met minder te vinden gebaren vertellen zij van binnen hun heimwee, hun heimelijk warm nog maar nee groetje, hans |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, december 09, 2008 11:55 |
| Diepzinnig gedicht, waar eenzaamheid doorheen stroomt! Heel mooi geschreven! Lieve groet, dicky |
|
| Werner Domroese: | Dinsdag, december 09, 2008 03:22 |
| Werner Domroese: | Dinsdag, december 09, 2008 03:22 |
| Eenzaam, maar niet alleen. Gedachten in de leegte overspoelen je geest terwijl zij op je gevoelens wachten.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Froukje Vos | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 09 december 2008 | ||
| Thema's: | ||