stijf staat het riet
Stijf staat het riet
wordt soms verbogen
de wind tast
strekt zijn vingers
ligt als een veer
Lenig buigt ‘t
helt voorover
haar gouden glans
stralend in de zon
Een eenden paar
maakt zich op
dompelt zich
keer op keer
Goed geluimd,
vervolg ik mijn weg
naar groen
Een struik vol knoppen
toont me schoonheid
stil, verborgen,
kijk je me aan
je rode borst
een stille blik
kijk jij,
kijk ik
naar jou
Arie 01-04-2002
Reacties op dit gedicht
| Juva: | Zaterdag, april 13, 2002 13:39 |
| Had ik het niet voorspeld hihihi ik dacht wel dat er nog iets uit je pen zou vloeien...mmm jij en je gedichten hebben een rustgevend effect op me, mooi is dat :) Bedankt voor al wat je deelt en laat delen Aartje... Liefs. |
|
| car: | Maandag, april 01, 2002 20:27 |
| hier zaten we met zijn allen op te wachten :-)) | |
| Voske: | Maandag, april 01, 2002 20:05 |
| Dit mag er zeker wezen,'t is net of ik even meegewandeld heb. Voske.. |
|
| John.M.Lammers: | Maandag, april 01, 2002 18:55 |
| kijkt men naar het stijve of naar het riet? mooi het eendenpaar. uit het leven gegrepen. john |
|
Over dit gedicht
| Auteur: arie |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2002 | ||
| Thema's: | ||