¤…Breken…¤


Zo ineens schiet je abrupt overeind
Net nu de rust lijkt wedergekeerd…
Nog geen dag uit het ziekenhuis
En nu al gaat het weer verkeerd…

Vannacht heb je aan de monitor gelegen
Vanwege al die drugs, alcohol en pillen…
Opgelucht hoorde ik je tegen de arts zeggen
Dat het enkel was om even rust te willen…

Zie hoe je haastig je kleren aan trekt…
Vlieg overeind terwijl vermoeidheid me nekt…

Nu draai je die woorden weer bij
Is het weer allemaal vanwege mij…
Lach je me zelfs hatelijk uit
Omdat ik de woorden geloofde die je zei…

Vanochtend toen je daar wakker werd
Had je mij de waarheid gezegd…
Door mij wilde je niet meer leven
Alle schuld bij mij gelegd….

Rillend en trillend van top tot teen…
Houdt een onverklaarbare kracht me op de been…

Steeds weer verander je van reden
Waarom je dit allemaal doet…
Elke keer wisselt de oorzaak
Weet niet meer wat ik geloven moet…

Als bezeten houd ik mijn armen om je middel gesloten…
Vloekend en tierend probeer jij je los te stoten…

Het ene moment ben ik je grootste verdriet
Waardoor jij niet meer verder wil…
Dan ben ik weer je rots en houvast
Maak ik als enige je leven minder koud en kil…

Kan het van dit gevoel in jouw niet winnen
Heb geen poot om op te staan…
Eerst zul je echt alles in mij moeten breken
Voordat ik je nu laat gaan…

Ik strengel mijn handen vast in elkaar…
Begin bij mijn vingers dan maar!