Windstille gedachten knagen lamlendig,
tussen besluiteloze kusten waar de boten,
onbemand verlaten dobberen op de woeste
zee.
Storm op komst.
Grijsgroene ogen volgen beschonken
opgewekte verbeeldingskracht van
nieuwe werelden, als sierlijke golven
tegen de rotsen van het glas bewegen. .
Man overboord!
Op de bodem van de zee klinkt weemoedig
zout zee orkest, vermiste drenkelingen
scanderen hun namen en vragen tenslotte
hoe ik heet.
Als de nieuwe morgen het donker uit het zand
verdrijft, wordt de zon door onzichtbare touwen
uit de zee getrokken door een glimlachende
blauwe hemel en een knipoogende God die
roze streepjes in de lucht achter laat.