Ik weet, dat ik niet alles krijgen kan,
dat ik niet zomaar wat kan zeggen.
Maar waarom gaat dan alles fout,
kan iemand mij dit uitleggen?
Mijn 'vrienden', mensen om me heen,
ze snappen het niet.
Niemand die door mijn blik heenkijkt,
niemand die mijn verdriet ook ziet.
Ik maak me druk om niks,
ik pieker teveel en zoek naar aandacht.
Maar dat het echt niet klopt,
heeft iemand daar al eens aangedacht?
Mij maakt het niet zo uit,
huilen voelt soms beter dan een lach.
Over een tijdje zien we verder,
er komt heus wel een mooiere dag.
9-12-'08