14 jaar en nu al overleden!!!
Speciaal voor mijn klasgenootje waar ik 2 jaar bij in de klas heb gezeten, Jolanda ik vergeet het nooit.
Je houd altijd een plekje in mijn hart..!!
Nog steeds denk ik aan jou
Ik weet nog goed dat ik op school kwam en ik huilende vriendinnen zag staan.
Vroeg me af wat er nu weer was gebeurt?
Het werd me verteld, het enige wat ik kon doen was mijn tranen laten gaan.
Het is dan net alsof je hart word verscheurt.
Je kan het je niet beseffen zo jong, en nu al zo vroeg overleden.
De dag verliep heel erg stroef en er werd veel gehuild en gepraat.
Ik maar hopen dat je niet veel pijn erdoor hebt geleden.
Ik voel me naar, en vraag me af waarom je ons toch zo vroeg verlaat?
De dagen gingen door, en wij moesten verder met het verwerken…
Toen brak de dag van de begrafenis aan.
In stilde begon ik te huilen, hopend dat niemand het zou merken.
Er werd me gevraagd een gedicht voor te dragen, en dan helemaal vooraan te staan.
Vol met emoties liep ik naar voren en pakte de microfoon.
Het gesnik kwam er bovenuit maar het is me gelukt.
Jij was altijd een heel stil maar lief persoon
Het is net alsof je weg moest bij je ouders en bij hun werd weggerukt.
Er kwamen heel erg veel mensen allemaal voor jou.
De bloemen die ik vast hield een grote krans waren zwaar en bijna groter dan mij.
Ik liep daar op de begraafplaats en voelde de kou.
Je ouders zeiden mooie woorden en ik weet nog precies wat jij altijd zei…..
Je houd altijd een plekje in mijn hart..!!
Nog steeds denk ik aan jou
Ik weet nog goed dat ik op school kwam en ik huilende vriendinnen zag staan.
Vroeg me af wat er nu weer was gebeurt?
Het werd me verteld, het enige wat ik kon doen was mijn tranen laten gaan.
Het is dan net alsof je hart word verscheurt.
Je kan het je niet beseffen zo jong, en nu al zo vroeg overleden.
De dag verliep heel erg stroef en er werd veel gehuild en gepraat.
Ik maar hopen dat je niet veel pijn erdoor hebt geleden.
Ik voel me naar, en vraag me af waarom je ons toch zo vroeg verlaat?
De dagen gingen door, en wij moesten verder met het verwerken…
Toen brak de dag van de begrafenis aan.
In stilde begon ik te huilen, hopend dat niemand het zou merken.
Er werd me gevraagd een gedicht voor te dragen, en dan helemaal vooraan te staan.
Vol met emoties liep ik naar voren en pakte de microfoon.
Het gesnik kwam er bovenuit maar het is me gelukt.
Jij was altijd een heel stil maar lief persoon
Het is net alsof je weg moest bij je ouders en bij hun werd weggerukt.
Er kwamen heel erg veel mensen allemaal voor jou.
De bloemen die ik vast hield een grote krans waren zwaar en bijna groter dan mij.
Ik liep daar op de begraafplaats en voelde de kou.
Je ouders zeiden mooie woorden en ik weet nog precies wat jij altijd zei…..
Reacties op dit gedicht
| LoveViv: | Dinsdag, december 11, 2007 22:26 |
| Meisje, echt een mooi gedicht, heb tranen in me ogen! Sterkte en Liefs |
|
| **vlindertje**: | Vrijdag, november 01, 2002 22:24 |
| om een familielid te verliezen lijkt het me al erg.. maar een vriendin.. of vriend.. die ken je door en door! ze zal je nooit vergeten!! xxx |
|
| flygirl: | Woensdag, april 03, 2002 16:20 |
| hey, verschrikkelijk hé, om zo iemand jong te verliezen. ik weet hoe je je voelt.mijn zus die een jaar ouder was dan je vriendin overleed vorig jaar ook tijdens een tragisch ongeluk. ik was er dan nog bij ook, ik heb het zien gebeuren. je mag me steeds mailen. nog veel sterkte. groetjes xxx |
|
| Happy: | Maandag, april 01, 2002 21:38 |
| Heb 't nog niet meegemaakt om jong iemand te verliezen,maar ik kan me wel indenken hoeveel pijn het doet.Heel veel sterkte en vergeet haar nooit,pas zo zal ze toch een beetje blijven bij jou. Liefs, Happy x |
|
| Evi: | Maandag, april 01, 2002 20:17 |
| *snif* Vergeet die woorden neit maar geef ze een goud plekje in je hard, sterkte en heel veel liefs Evi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: LieFFiee | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2002 | ||
| Thema's: | ||