Het Zonnetje In Huis

Veel tranen heb ik gelaten
Lang heb ik mezelf gehaten

Jaren lang wilde ik stoppen met leven
Ik wilde een hele tijd alles opgeven

Maar elke keer als ik bloedde van het mes
Werd ik steeds gevonden na een minuut of zes

Hoeveel tranen ik toen liet, zoveel lach ik nu elke dag
Ik weet nu dat huilen en leven allebei mag

Al weken lang heb ik gelachen maar heel even gehuild
Ik heb al een tijdje niet meer in mijn kamer geschuild

Nou bloed ik alleen als ik wild doe met vrienden die ik ken
Ik heb dit weekend gehoord dat ik het zonnetje in huis ben

Geschreven door

anne(22)

Reacties op dit gedicht

anne(22) vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Sitaa:	Woensdag, mei 03, 2006 13:28
Héél mooi Ben blij dat het zo is gelopen.

Hans Winter:	Maandag, april 01, 2002 23:43
hee wildebras, een beetje voorzichtig aan, ze willen nog lang van je genieten, groetje, hans

Happy:	Maandag, april 01, 2002 21:29
het zonnetje in huis zijn, een mooi compliment. Liefs, Happy x

Over dit gedicht

Auteur: anne(22)
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 01 april 2002
Thema's: [Verwerking] [Geluk] [IK]