De spiegel vertelt me iets anders,
dan wat er werkelijk zou moeten zijn.
De spiegel vertelt me dat ik dik ben,
en geloof me, dat doet pijn!

Want ik heb zo m`n best gedaan,
maar weer is het mislukt.
En ik heb zoveel laten staan,
maar dat alles lijkt enkel lucht...

Terwijl de kilo's verdwijnen,
lijkt het vet eraan te komen.
Wanneer zal het zonnetje voor mij weer schijnen?
of kan ik van mooi zijn alleen nog maar dromen?

En er is niemand, niemand die me begrijpt.
Mensen zien de gewone 'mij'.
En er is niemand, niemand die beter kijkt.
Het lijkt misschien zo, maar ik ben helemaal niet blij!

Maar morgen, dan veranderd alles!
Ik wil niks extra's binnen krijgen.
Morgen, dan wordt alles anders!
Maar de waarheid, zal ik voor hen verzwijgen.

Ze kunnen me nu niet meer stoppen.
Het is hard maar het moet gebeuren:
ik sla m`n eten naar de knoppen,
dat is het enige wat me nog op kan fleuren.

Ik zal m`n eten in de vuilnisbak droppen,
ze zullen het niet goedkeuren,
daarom zal ik ze moeten foppen,
zodat ze ophouden met zeuren.

Tot het einde ga ik door,en niemand kan me daarbij helpen.
Het allerlaagste, daar ga ik voor!
En deze wil en dit gedicht...
zijn het enige wat me zal helpen,
wat het huilen zal stoppen
en wat het bloeden zal stelpen.