Einde van de liefde #4
Maanden verstreken
Doch verwonden ze nog steeds
De scherven van weleer
Bloed dat vloeit
Met een dunner wordende
Structuur van het vergeten
Een gekrompen hart
Droogt langzaam uit in de
Verzengende kilte van het niets
En ik......struin
Loop, vecht, ren, struikel
Over mijn misvormde gedachten
In mijn oren hoofd
Een onvolmaakte symfonie
Waarvan de partituur mythisch is
Een requiem wordt gespeeld
Door de engel van het lot
Doch verwonden ze nog steeds
De scherven van weleer
Bloed dat vloeit
Met een dunner wordende
Structuur van het vergeten
Een gekrompen hart
Droogt langzaam uit in de
Verzengende kilte van het niets
En ik......struin
Loop, vecht, ren, struikel
Over mijn misvormde gedachten
In mijn oren hoofd
Een onvolmaakte symfonie
Waarvan de partituur mythisch is
Een requiem wordt gespeeld
Door de engel van het lot
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Woensdag, december 10, 2008 14:48 |
| wonden hebben soms vele tijdlaagjes nodig eer gedachten zich weer vormen tot een symfonie in evenwicht. droefdonker goed verwoord liefs kerima ellouise |
|
| Sabri83: | Woensdag, december 10, 2008 12:53 |
| Erg mooi. x | |
Over dit gedicht
| Auteur: MVE | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2008 | ||
| Thema's: | ||