Een kalm golvend beekje
Zoals een kalm golvend beekje
Stromen de tranen langzaam naar beneden
Het besef dat je alleen bent
Voelt koud en bevroren aan
Een schichtige rilling
Schiet er ternauwernood in
En de moed die je nooit verloren had
Zakt langzaam weg in je schoenen
Als het leven zo doorgaat
Weet ik niet wat er van me overblijft
Het vreet me langzaam aan
En breekt me voorzichtig af
Het gevoel van vrede en liefde
Ontbreekt in elk opzicht
De weg naar die mooie toekomst
Ben ik even bijster
Het is een lange weg
Om weer uit dit diepe dal te komen
Op de treden te beklimmen
Die voor vreugde en vriendschappen zorgt
Maar tot die tijd ben ik alleen
En zal ik mijn eigen hard moeten redden
Stromen de tranen langzaam naar beneden
Het besef dat je alleen bent
Voelt koud en bevroren aan
Een schichtige rilling
Schiet er ternauwernood in
En de moed die je nooit verloren had
Zakt langzaam weg in je schoenen
Als het leven zo doorgaat
Weet ik niet wat er van me overblijft
Het vreet me langzaam aan
En breekt me voorzichtig af
Het gevoel van vrede en liefde
Ontbreekt in elk opzicht
De weg naar die mooie toekomst
Ben ik even bijster
Het is een lange weg
Om weer uit dit diepe dal te komen
Op de treden te beklimmen
Die voor vreugde en vriendschappen zorgt
Maar tot die tijd ben ik alleen
En zal ik mijn eigen hard moeten redden
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Woensdag, december 10, 2008 22:53 |
| gevoelsvol mooi in beeld opgeroepen liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quirintje | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2008 | ||
| Thema's: | ||