Troostende Armen
Langzaam vallen de tranen
Over mijn wang op de grond
Terwijl ik hier aan de waterkant zit
Me afvraag of ik nog besta
Terwijl ik hier zo stilletjes zit
Voel ik een arm om me heen slaan
Een vriendin die me toefluister
Dat het allemaal wel goed komt
Toch blijven de tranen vloeien
Ook al voel ik haar armen om me heen
Maar troost dat bieden ze me wel
want nu weet ik dat ik nog besta
Over mijn wang op de grond
Terwijl ik hier aan de waterkant zit
Me afvraag of ik nog besta
Terwijl ik hier zo stilletjes zit
Voel ik een arm om me heen slaan
Een vriendin die me toefluister
Dat het allemaal wel goed komt
Toch blijven de tranen vloeien
Ook al voel ik haar armen om me heen
Maar troost dat bieden ze me wel
want nu weet ik dat ik nog besta
Reacties op dit gedicht
| Wieteke: | Zaterdag, december 13, 2008 01:25 |
| Gisteren nog meegemaakt... de arm van een goede vriend die me doet beseffen dat ik besta en die me de kracht geeft om verder te gaan. Kop op! Liefs |
|
| Samhain: | Zaterdag, december 13, 2008 01:08 |
| Pas geleden heeft iemand achter mijn rug een vriend weggekaapt die mijn leven mooimaakte, nu voel ik zijn gemis zo ... liefs Samhain, vrienden die blijven zijn belangrijk! Ach ach ik heb er nog zat over en familie maar toch sommige vrienden zijn specialer he!!! X | |
| Maggel: | Vrijdag, december 12, 2008 19:07 |
| Tuurlijk besta je nog. En tussen de tranen heen, hoop ik dat je beseft dat er mensen zijn die je willen helpen, en je troost willen bieden. Kop op en dikke knuffel! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: flyer4life | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 12 december 2008 | ||
| Thema's: | ||