Draagbaar
In mijn hemelwagen
op de grote witte wolk
rij ik te hard
maar schade kan ik niet maken
want wolken zijn zacht
ik volg met haviksogen
alles wat gebeurd
daar diep beneden
als een buurvrouw
die stiekem binnenkijkt
elke wissewasje
geeft mijn vleugels kracht
klep ik alles door
om zo je hart te redden
voor een stil verdriet
niet iedereen dankt me
vanwege donkere wolken
die mijn zicht ontnemen
onbewust je niet kon helpen
zo ontstaat je stil verdriet
schuldig voel ik de last
de pijn die je ervaart
toch maken we het goed
en gaat je weg vooruit
met een draagbaar verdriet
maar wie zal mij ontlasten
van de schuld en last
voor mij geen engelen
die mijn stil verdriet
ook draagbaar maken.
01-04-‘02/18:43
Reacties op dit gedicht
| Thecool: | Dinsdag, april 02, 2002 13:25 |
| ENGELENGEDULD |
|
| Nimf: | Dinsdag, april 02, 2002 11:03 |
| de eerste strofe vind ik het allermooiste. hoe kom je erop zeg. prachtig.... | |
| waterval: | Dinsdag, april 02, 2002 02:08 |
| héél mooi.... tja, ik heb mijn diploma nog niet..... ben een paar keer gezakt in de engelenschool.... maar staat er een einddatum op?.... :-)) |
|
| michel.t: | Dinsdag, april 02, 2002 00:45 |
| zeer mooi en ik blijf erbij je bent een meester | |
| Driegeetjes: | Dinsdag, april 02, 2002 00:38 |
| Als je misschien op mijn draagbaar gaat liggen, Wil, - en ik weet zeker dat ik nog iemand vind die met mij de draagbaar wil dragen - dan maakt het wellicht het voor jou ook draagbaar... ;-) DrieGeetjes |
|
| Sheena: | Dinsdag, april 02, 2002 00:32 |
| *zucht* en weer ren je als een blind paard door de wolken, ook voor engelen zijn er engelen, ik heb er verschillende rond je gezien .... *knipoog* Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2002 | ||
| Thema's: | ||