Dromen in zwart-wit
Het golft, in zwart-wit. En zonder geluid.
Hoewel het windstil is, zonder reden
Dansen jouw haren. In elke stap lijkt mijn woord
Verborgen te zitten. Iedere letter
Die ik nog niet ben. Elk wit doorboord laken.
Om mij heen geslagen. Om in mezelf te kijken.
Onder mijn oogleden ontstaat nieuw leven,
Ik spin jou, met gedachtendraden. Ik geef
Nieuw leven. Mond, lippen, armen, benen.
Ik adem je – Zeg het nooit.
Ik slik je – Streel me binnenin.
Ik bedenk je – beschrijf mijn muren.
Hoewel het windstil is, zonder reden
Dansen jouw haren. In elke stap lijkt mijn woord
Verborgen te zitten. Iedere letter
Die ik nog niet ben. Elk wit doorboord laken.
Om mij heen geslagen. Om in mezelf te kijken.
Onder mijn oogleden ontstaat nieuw leven,
Ik spin jou, met gedachtendraden. Ik geef
Nieuw leven. Mond, lippen, armen, benen.
Ik adem je – Zeg het nooit.
Ik slik je – Streel me binnenin.
Ik bedenk je – beschrijf mijn muren.
Reacties op dit gedicht
| Joeke: | Vrijdag, januari 23, 2009 18:22 |
| Prachtig in een woord ! | |
| Joeke: | Vrijdag, januari 23, 2009 18:21 |
| prachtig en één woord ! | |
| Quicksilver: | Zondag, december 14, 2008 18:02 |
| Mooi mooi mooi! Liefs,dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stephanos | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2008 | ||
| Thema's: | ||