Ons laatste etmaal
Welke dagen zonder jou
laat ik groeien als mijzelf.
Wegen wachten dagen lang.
Gezichten maken mij zo bang.
Streven naar een beter leven.
Sleutels naar de ondergang.
Wachtend op de dauw,
zo gaat het natuurgetrouw.
Kanten van het daglicht.
Schaduwen die ik openvouw.
Tevens laatste zonnestraal,
dit was ons laatste etmaal.
*Voor m'n zus, omdat ik haar zo mis.
Reacties op dit gedicht
| Yellow: | Dinsdag, december 23, 2008 13:02 |
| zeer mooi geschreven Linda, groetjes, Y. |
|
| moongirl1982: | Woensdag, december 17, 2008 18:53 |
| droevig.... groet moongirl1982 |
|
| Windwhisper: | Maandag, december 15, 2008 08:59 |
| droef geschreven liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: little fly | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2008 | ||
| Thema's: | ||