vergeten
ik weet wel dat je me niet hoort
hoe ons huis leeg
stilgewiegd
dat de dood zich herhaalt
dansend, tussen donker en licht
uit mijn armen vandaan
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Dinsdag, maart 02, 2010 08:04 |
| Stilletjes gelezen in het morgenlicht Lieve groet, Hilly |
|
| dhas: | Woensdag, december 17, 2008 18:07 |
| ik geniet van jouw poëzie | |
| Dasje (lucky): | Maandag, december 15, 2008 21:25 |
| Aangrijpend...alsof je met je woorden de tijd stil zet. Bijzonder mooi! Liefs, Dasje ;o) |
|
| kerima ellouise: | Maandag, december 15, 2008 21:04 |
zo intens stil geschreven...maar ook zo heel erg mooi neergezet... mag dat..kan dat ...een knuf in een applaus... liefs kerima ellouise |
|
| Froukje Vos: | Maandag, december 15, 2008 20:23 |
| Voor Hans, Amy en Sunset iemand schrijft zon onder mijn huid ergens daar waar ik niet ben |
|
| Hans Winter: | Maandag, december 15, 2008 18:57 |
| * van alweer die dichtgevallen immense dag de dood bleef anders was er niet alleen een wiegelied over mijn handen strijken, mijn armen werden genodigd rond te worden, samen besloten van boven zo licht toch open, dan zou je niet van mij meer van mij niet wijken. * hans |
|
| Gewoon Amy: | Maandag, december 15, 2008 17:07 |
| Rakend, heel mooi, maar zo triest. liefs amy |
|
| sunset: | Maandag, december 15, 2008 11:33 |
| Wohw! Bijzonder rakende voelbare droef-mooie poezie. Liefs en omarmende knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Froukje Vos | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2008 | ||
| Thema's: | ||