Van het toneel gespeeld..
Steen voor steen gemetseld
tot een onbreekbaar geheel
laten drogen en tot slot ..
bekleed met mooi fluweel
Plank voor plank gelegd
door alle jaren en tranen heen
Rode gordijnen, bezette stoelen
een pracht toneel voor mij alleen
Verpakt in kleding en juwelen
een gevonden glimlach opgezet
Soms staat de waarheid in mijn ogen
doch alleen als ik er niet op let
Tot de dag dat er iemand kwam
die mij van het toneel afspeelde
Hij achtte mijn spel niet sterk genoeg
omdat ik mijn ware gevoel niet deelde
Hij verscheurde mijn maskers
verbrandde mijn kledingkast
Leerde me dat ik zonder dit alles
juist op mijn allermooist was
Hij liet zien dat ik nog kon lachen
dat mijn hart perfect functioneert
Ik besefte na een onzekere start
dat dit het belangrijkste was..
wat iemand mij ooit heeft geleerd
Reacties op dit gedicht
| Engeltjuh: | Zondag, mei 02, 2010 13:39 |
| ontroerend en ontzettend mooi (sorry hoor, je hebt er een nieuwe fan bij;)) zal je niet helemaal volspammen hoor ghehe. maar echt, talentvol schrijven. | |
| trucker klaas: | Dinsdag, december 16, 2008 01:11 |
| jezelf is je mooiste ik alleen zit die vaak het verste verstopt mooi , klaas |
|
| Fata Morgana: | Maandag, december 15, 2008 23:20 |
| Applaus van mij, mooi geschreven, zwaai vanuit de zaal Fata | |
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2008 | ||
| Thema's: | ||