Zeg me verdomme niet
hoe ik me niet mag voelen
mijn gedachten en reacties
behoren enkel mij toe

Ik heb niet gevraagd
dat jij in m'n leven zou komen
maar je bent er en ik verdraag je
omdat ik niet anders kan

Omdat het verleden is verdwenen
zonder dat ik er iets aan kon doen
en ik moet leren leven
met de zwakke afspiegelingen ervan

Mijn herinneringen zijn de laatste steun
enkel zij houden mijn leven nog recht
maar ik wankel omdat ik de liefde
die ik dagelijks had, nu ontbeer

En het leven leidt me af
wilt me genoegen doen nemen
met jou, kinderachtig en koppig
helemaal niet waar ik om gevraagd heb

Toegegeven, je hebt je positieve kanten
maar de leegte in mijn ziel opvullen
daartoe zal je nooit in staat zijn
ik blijf liever eeuwig kil

Zeg me verdomme niet
hoe ik me niet mag voelen
jij kent me niet, al denk je van wel

Ik had iemand die me respecteerde
zoals ik ben, iemand die me toestond
mezelf te zijn, hoe gek ook
iemand die me steunde, iemand om wie ik... alles gaf

Dus zeg me verdomme niet
hoe ik me niet mag voelen
mijn ziel kent reeds de smaak van vrijheid
en jij bent niet de persoon
om hem weer vast te ketenen