Van die dagen…afscheid
Nooit dat gevoel gehad
ongecontroleerde emoties
bij het horen
van enkel je naam
hartverscheurend
iedere keer bij je naam
genoemd door hen
die je dierbaar zijn
keer op keer
kijk ik dan naar de bloemen
lange linten
komen de tranen weer
vergeten helder te zijn
alleen maar levend
herinneringen in mijn hart
kan je naam niet horen
laatste dagen onwerkelijk
niet te bevatten
nu kan ik niet anders
zekerheid ervaren
elke keer je naam
grijpt in mijn hart
afscheid is zwaar
mijn tranen mogen
morgen
leef je weer
eeuwig
in mijn hart.
02-04-‘02/11:40
Reacties op dit gedicht
| togram: | Zondag, april 07, 2002 03:09 |
| afscheid is zwaar mooi sterkte gr Margot |
|
| lejaeghere rudi: | Dinsdag, april 02, 2002 20:32 |
| Iedereen heeft een naam. Die naam zegt iets voor ons, hij verpersoonlijkt alles waar we voor staan of hebben gestaan, het doet me goed dat je dit woord 'naam' een aantal keren in je gedicht verwerkt. Als we er niet meer zijn, dan blijven we nog met onze naam en alles wat daaraan herinnert. Graag gelezen. Rudi. Groetjes. | |
| Lieverdje: | Dinsdag, april 02, 2002 19:58 |
| mooi... morgen leef je weer eeuwig in mijn hart... prachtig! Veel sterkte bij je verlies. Liefs, Lieverdje xxx |
|
| charliene: | Dinsdag, april 02, 2002 19:25 |
| de dood kan alles van je afnemen, behalve het feit dat je geleefd heb, dat je in anderen geleefd hebt, dat anderen in jou geleefd hebben... | |
| Hanneke Eirinn: | Dinsdag, april 02, 2002 15:57 |
| heel erg mooi! | |
| Frummel: | Dinsdag, april 02, 2002 14:30 |
| Een prachtige slotzin... Laat maar leven voor altijd.. Het hart vergeet nooit....... Liefs Frummel |
|
| waterval: | Dinsdag, april 02, 2002 13:57 |
| voor alle herinneringen kan je teruggrijpen naar je hart,..... daar woont het allemaal..... | |
| car: | Dinsdag, april 02, 2002 13:05 |
| Morgen leef je weer eeuwig in mijn hart en zo is het......... liefs car |
|
| Anouck ( Almost me): | Dinsdag, april 02, 2002 12:49 |
| Op de een of andere manier straalt dit gedicht ook moed uit...want ze leeft verder in je hart. Héél mooi, en zoals Ana zegt: het blijft idd hangen... Liefs, |
|
| arie: | Dinsdag, april 02, 2002 12:31 |
| Steeds komen de herinneringen terug, net als de tranen... Ze mogen Liefs, Arie |
|
| michel.t: | Dinsdag, april 02, 2002 12:22 |
| gecondoleerd en sterkte, mooi gedicht | |
| Sheena: | Dinsdag, april 02, 2002 12:13 |
| zwaar verlangen en weemoed ... en toch, op het einde .... positief, slechts een vergeten mens, is echt dood ..... Sheena |
|
| Ana: | Dinsdag, april 02, 2002 11:52 |
| Zo mooi, zo pijnlijk, zo echt, ... Dit gedicht blijft nog even hangen. Liefs Ana |
|
| christina: | Dinsdag, april 02, 2002 11:50 |
| Door een onzichtbare draad verbonden Liefs Christa |
|
| Nimf: | Dinsdag, april 02, 2002 11:50 |
| pfew...ieder rouwproces is uniek. ik wens je sterkte. krachtig emotioneel gedicht. mooi.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2002 | ||
| Thema's: | ||